فاجعه بحران آب، آلودگی و کمبود آن در ایران تحت حاکمیت آخوندی (قسمت آخر)

دکتر کاظم موسوی زاده
آلودگی منابع و آب آشامیدنی
مقدمه

در سال 1992 در نشست سران کشورهای جهان در ریو ، روز 22 مارس هر سال به نام روز جهانی آب برای زندگی و بقای انسان از سوی مجمع عمومی ملل متحد نامگذاری و تعیین شده است. لذا موضوع مشکلات و مسائل بحران آب، و عدم مدیریت علمی و برنامه ریزیهای همه سو نگر برای کنترل و گسترش فزاینده آلودگی منابع آب – در حاکمیت آخوند ها – در ایران، بخصوص از جنبه سیاستهای زیستمحیطی بین المللی و منطقه ای، به گونه ای ویژه ای عرض اندام می کند.

فاجعه بحران آب، آلودگی و کمبود آن در ایران تحت حاکمیت آخوندی قسمت دوم

(در دستور کار 21، بخش 18 مصوبات کنفرانس سران زمین در ریو – سا ل 1992- توصیه شده است که تا سال 2000 باید برای همه مردم شهرها در کشورهای جهان روزانه 40 لیتر آب قابل شرب تهیه شود، و تا سال 2025 نیز همه انسانها باید به آب سالم و تصفیه شده دسترسی کامل داشته باشند. تمام فعالیتهای اقتصادی و اجتماعی در توسعه تا حد زیادی به آب سالم (شیرین) بستگی دارد. بنابراین مدیریت منابع آب در کشورها در دهه 1990 و بعد از آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است).

فاجعه بحران آب، آلودگی و کمبود آن در ایران تحت حاکمیت آخوندی

آب با محیط زیست رابطه جدایی ناپذیر و تنگا تنگی دارد. آب در اکولوژی یک منطقه نقش تعیین کننده ای دارد و بدون شک توسعه پایدار، حراست از محیط زیست و حقوق بشر با مدیریت صحیح آب است که درهم می آمیزد و کامل می شود.

فاجعه بحران آب در ایران و در حاکمیت آخوندی برای عام و خاص بسیار شناخته شده است.