فضاي سنگين وتيره حاکم، نفس را در سينه ها حبس مي کند. از گوشه و کنار سالن صداي هق هق به گوش مي رسد. برخي از چهره ها به راحتي در سياهي سالن سينما، پريدگي رنگ را نشان مي دهند. موهاي سيخ شده و گرفتگي عضلات چهره تماشاگران، فضايي غير معمول را به نمايش مي گذارد. هنگامي که شلاق بر بدن مسيح فرود مي آيد، از گوشه سالن صداي جيغ و فرياد زني به گوش مي رسد که به فارسي مي گويد: نزنيد، اي بي رحمها شلاق نزنيد، و سپس از شدت تاثر از حال مي رود. اوضاع غير عادي مي شود و گروه امداد به سراغ زن مسن از هوش رفته مي شتابند. تماشاگران به خيال آنکه زن از شدت ناراحتي براي مصائب مسيح از حال رفته، متاثر مي شوند اما حقيقت چيز ديگري است.
سالها پيش فرزند اين زن سالخورده ايراني در زندانهاي رژيم آخوندي در زير شکنجه جان مي سپارد و اکنون اين مادر با ديدن صحنه هاي شلاق و شکنجه بر مسيح، با ياد مصائب مسيح جوانش بيهوش مي شود. آري طي ۲۵ سال گذشته هزاران مسيح در ايران شکنجه شده اند. شکنجه وحشيانه و قتل بي رحمانه خانم زيبا کاظمي و سپس فشارهاي روحي و رواني بر مادر وي يکي از آخرين نمونه هاي خشونت وحشيانه رژيم جمهوري اسلامي است.
فيلم شور مسيح ساخته “مل گيبسون” در چند هفته گذشته جنجال بسياري در افکار عمومي غرب ايجاد کرده است. اين فيلم که بيشتر به مصائب مسيح بصورت گرافيک مي پردازد، آنچنان صحنه هاي شکنجه را به تصوير مي کشد که قلب هر انسان با وجداني را زخمي مي کند. صرفنظر از مباجث موجود پيرامون فيلم در نزد تحليلگران امور مذهبي و هنري، آنچه که در بحثهاي داغ منتقدان و تماشاگران غربي ناديده گرفته مي شود، اعمال روزمره شکنجه هاي به مراتب وحشيانه تر از آنچه که بر روي عيسي مسيح واقع شده در نقاط مختلف جهان بخصوص ايران است.
آري هزاران هزار مسيح در طول ۲۵ سال گذشته در زندانهاي رژيم جمهوري اسلامي به صليب کشيده شده اند و همچنان مي شوند، وقايعي که مسيحيان در جهان غرب يا آنرا نديده اند و يا سياستمدارانشان نخواسته اند که ببينند. اگر در شور مسيح “گيبسون” تنها مسيح مورد آزار و شکنجه قرار مي گيرد، در شور هزاران مسيح ايراني که در زير شکنجه جان باخته و مي بازند، مريم هاي مقدس پس از تجاوز اعدام مي شوند و يا مورد شديدترين فشارهاي رواني براي اختيار کردن سکوت قرار مي گيرند. در فضاي ساخته شده توسط خميني، خامنه اي، رفسنجاني و خاتمي علاوه بر حواريون، يهودا نيز شکنجه و اعدام مي شود و اگر جنايتکاران حاکم قدرت دستيابي به روح القدس را هم مي داشتند، او را نيز همچون اب و ابن از دم تيغ مي گذراندند.
تاريخ در طي قرنها شاهد رنج مسيح بوده و هنوز هم هست. آرزوي جهاني عاري از شکنجه و اعدام و خشونت به خواست عمومي اکثريت مردم جهان مبدل شده است. اما آنچه که به عنوان اولين قدم در تلاش همگاني براي خاتمه دادن به شکنجه و خشونت در روابط انسانها مي بايد صورت گيرد، برکنار کردن رژيمهاي شکنجه گر و خشونت گرا و در صدر همه اين رژيمها، حکومت جمهوري اسلامي است.
کيوان کابلي
۲۶ اسفند ۱۳۸۲